विधवा by विमर्श दाहाल
नसुनाऊ मलाई क्रान्ति शब्द
जीवनका शोक गीत
विछोड र विलाप
म त उही हत्केलाका घाउ
जो गाली र बारुदसँग
लडेकी छैन
बस लडेकी छु त
बेलगाम औंलाहरुसँग
नुन र चुकसँग
कोही आऊ लिएर ओखतीमुलो
र निमेषभरमै मेटाइदेऊ
मेरो अस्तित्व
ती विद्वान् आंैलाहरुले भेट्न र छुन पाउन्नन्
मेरो अस्थिको एक कण पनि ।
Comments
Post a Comment